Oto komedia, która narobiła wiele hałasu i narażona była na długie prześladowania. Losy jej stanowią wymowny dowód, że ludzie, których wyszydza, są we Francji o wiele potężniejsi niż wszyscy, z których autor żartował sobie dotąd. Markizowie, wykwintnisie, rogacze i lekarze znosili potulnie to, iż ośmielono się przedstawić ich na scenie; udawali nawet, że i oni wraz z całym światem bawią się zdjętymi z nich żywcem wzorkami. Ale obłudnicy nie puścili tak łatwo szyderstwa mimo uszu; uczuli się dotknięci i w ogóle zdumieni tym, iż ktoś ośmielił się wydrwić ich szalbierstwo i targnąć na rzemiosło, którym się trudni tyle możnych i wpływowych osób.

•  Świętoszek – sztuka, która wywołała skandal.
• Tartuffe w oczach innych bohaterów. 
• Tartuffe – obłudnik. Tutaj ważna scena – rozmowa Świętoszka z Elmirą, namawianie do zdrady. Przypominam słowa z aktu IV, sceny 5.

Na koniec łatwo będzie zniszczyć te skrupuły.
Wszak tajemnicy naszej z pewnością obronim,
A złe jest wtedy tylko, kiedy świat wie o nim;
Tylko zgorszenie za błąd trzeba liczyć w życiu,
A ten wcale nie grzeszy, kto grzeszy w ukryciu.

• Kłamstwo, dwulicowość obłuda jako problemy uniwersalne – formułowanie tezy i argumentowanie.
• Tworzenie własnych tematów rozprawek z lektury.
• Rodzina Orgona – ojciec jako głowa rodziny, patriarchat.
• Komedia charakterów i sytuacji.
• Teatr w czasach Moliera.
• I wisienka na torcie – film Zakochany Moliere.

Gdzieś między diagnozami a opowiadaniami klasy III mam Wasze propozycje tematów rozprawek – na pewno je tu umieszczę, jak tylko je znajdę :). Warto je przepisać, są ciekawe.

Warto również raz jeszcze wytłumaczyć sobie pewną rzecz – Świętoszek jako komedia charakterów i sytuacji. Będziemy mieć z tymi pojęciami do czynienia również podczas omawiania Zemsty. Proszę zatem czytać uważnie, postaram się to wszystko raz jeszcze, w prosty sposób wytłumaczyć.

Komedia charakterów jest wtedy, gdy źródłem komizmu, czyli tym, z czego się śmiejemy, są postacie jako takie. One nawet nie muszą robić nic śmiesznego. Wystarczy, że pojawiają się na scenie, mówią czy reagują w określony sposób, mają wyraziste poglądy… Takimi postaciami w Świętoszku są np. Doryna (krnąbrna, wygadana służąca, zawsze mająca własne zdanie), Orgon (zaślepiony, niemal zakochany w Tartuffie), Tartuffe (wilk w owczej skórze; obłudnik udający świętego).

Komedia sytuacji jest wtedy, gdy śmieszy nas to, co w danej chwili robią bohaterowie. Śmiech budzą konkretne sytuacje. W komedii Moliera taką bardzo charakterystyczną sceną jest ta, w której Elmira podpuszcza Świętoszka, a Orgon słyszy całą ich rozmowę, schowany pod stołem. Drugą sceną, której poświęciliśmy dużo czasu na lekcjach była ta, w której Walery i Marianna kłócili się. Gdyby nie Doryna, młodzi mogliby rozstać się na zawsze.

  <iframe width=”480″ height=”360″ src=”http://www.youtube.com/embed/N1ZW-OlwifQ?rel=0″ frameborder=”0″ allowfullscreen></iframe>

Plakat ze strony http://adevent.pl/wydarzenie/17987/swietoszek/.

Do Świętoszka jeszcze wrócę. Tymczasem, na dobranoc, cytat z wypowiedzi Kleanta. Taki optymistyczny głos rozsądku dla każdego, kto po Świętoszku gotów jest stracić wiarę we wszelką przyzwoitość:

„Strzeż się, jeżeli możesz, czcić zapał udany,

Lecz nie krzywdź posądzeniem cnoty nieskalanej.

A gdybyś już przesadą musiał grzeszyć stale,

Lepiej zbyt wierzyć w ludzi, niż nie wierzyć wcale”.