Filmem Uśmiech Mony Lizy zakończyliśmy cykl lekcji pod hasłem „Człowiekiem jestem i… mam prawo mówić własnym głosem”. Nie ulega wątpliwości, że film mógł być lepszy, mam jednak nadzieję, że zapamiętacie, jak ważny problem został w nim poruszony (klasyfikowanie człowieka ze względu na płeć, przypisywanie niezmiennych ról społecznych). Podsumowaniem naszych filmowych, lirycznych, muzycznych i prozatorskich wędrówek […]
Ponieważ napisanie recenzji filmu Stowarzyszenie Umarłych Poetów będzie pracą domową jednego z Was, nie będę się tutaj rozpisywać na temat jego treści, problematyki czy techniki. Przypomnę tylko, że film i rozmowa o nim stały się punktem wyjścia do dyskusji o wyborach, jakich możemy dokonywać w naszym życiu. Stowarzyszenie umarłych poetów, reż. Peter Weir, 1989.Główni bohaterowie:Robin […]
Raz jeszcze polecam Dawcę Lois Lowry – książkę, której bohaterem jest dwunastoletni Jonasz, którzy żyje w społeczności pozbawionej wspomnień, a tym samym kolorów, różnorodności, prawa wyboru pracy, małżonka, a nawet ubrania. Przypominam, że w ramach pracy domowej macie sprawdzić, co oznacza słowo „utopia” oraz uzupełnić tabelkę – w jednej kolumnie wpisać rzeczy, które mogę wybrać, […]
Wiersz Ze szczytu schodów Zbigniewa Herberta z 1956 roku oraz piosenka zespołu Perfect Chcemy być sobą z 1980 były tekstami analizowanymi i interpretowanymi przez Was na ostatnich lekcjach. Zajęcia im poświęcone były także okazją do powtórzenia wiadomości o liryce – jej powstaniu (początkowo wiersze były wykonywane wyłącznie z towarzyszeniem muzyki), rodzajach wierszy (biały – rymowany, stroficzny – ciągły) oraz […]
Ten wpis wyjątkowo nie jest skierowany do klasy IG, co nie znaczy, że nie może go przeczytać :). Dziękuję wszystkim uczestnikom szkolnych warsztatów twórczego pisania za uwagę, aktywny udział i ożywione dyskusje. Zgodnie z obietnicą umieszczam chińską piosenkę. Pierwszy klip pochodzi z odcinka rozpoczynającego serial, nie jest to więc jeszcze właściwa czołówka. Niestety, tylko tutaj […]
Publicznie biję się w pierś i przyznaję do błędu. Słowa Człowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce pojawiają się w jednej z komedii Terencjusza, rzymskiego – jak się można domyślić – komediopisarza. Powinnam to pamiętać, zwłaszcza że jedną z jego sztuk (Teściowa) czytałam nie tak dawno na studiach. Przejdźmy jednak do spraw […]