O ile obecnie satyra kojarzy się Wam wyłącznie z kabaretem (w sumie – dobrze), o tyle, kiedy w XVIII wieku w tym gatunku tworzył Ignacy Krasicki, przypuszczam, że wcale nie było mu do śmiechu. Zwłaszcza, iż świat był zepsuty… Satyra krytykowała, wyśmiewała, wyolbrzymiała (zupełnie jak krzywe zwierciadło) wady polityki, społeczeństwa, określonych grup społecznych i osób. W przeciwieństwie do bajki pozbawiona była morału, jednak i ją zalicza się (podaję tu oczywiście w uproszczeniu) do literatury dydaktycznej.

Poznaliśmy dwie satyry Krasickiego: Świat zepsuty oraz Żonę modną. 

Proszę pamiętać, że w Żonie modnej krytykuje się nie tylko małżeństwa zawierane dla zysku, ale także podatność wyższych sfer społecznych na nowinki zagraniczne, a szczególnie francuskie; modę na kuchnię, ubiory, wyposażenie domu, ogrodu, nawet życie towarzyskie. 

Poniżej wariacja na temat epoki, czyli teledysk ze scen filmu Maria Antonina Sofii Coppoli. 

W klasie pierwszej pisaliście wypracowanie Czy chciałbyś, aby wróciła moda średniowieczna? Wszyscy odpowiedzieliście, że nie. Myślę, że jeśli chodzi o modę francuską końca XVIII wieku (oczywiście tę wyższych sfer; niższe zawsze miały wygodniejsze stroje), to powiecie jej jeszcze głośniejsze „nie”. A może się mylę?

Życzę miłego wieczoru.